Gazze’de bir zamanlar spor salonlarının aranan antrenörlerinden biriydi. 108 kilo ağırlığında, kaslarıyla, gücüyle ve içindeki umutla insanlara ilham veren bir vücut geliştirmeciydi. Yalnızca kendisi için değil, yetiştirdiği sporcular için de başarılarla dolu bir hayat sürdürüyordu.
“Fitness camiasında iyi tanınan biriydim. Birçok sporcunun şampiyon olmasına yardımcı oldum. İnsanlara sadece bedenlerini değil, ruh sağlıklarını da güçlendirmeleri gerektiğini anlatmayı seviyordum” diyor.
Evinde, eşi ve küçük oğluyla birlikte huzurlu ve mutlu bir yaşam sürüyordu. Ancak, savaşın yıkıcı yüzü bir anda her şeyi değiştirdi. Antrenman yaptığı spor salonu yıkıldı. Evi ve düzeni altüst oldu. En temel ihtiyaçlar olan temiz su, gıda ve tıbbi bakıma erişim imkânsız hale geldi.
“Son aylarda 30 kilodan fazla verdim” diye anlatıyor yaşadıklarını. “Ama bu bir fitness hedefi değildi. Açlık, yetersiz beslenme ve hayatta kalma mücadelesinin yarattığı psikolojik stres yüzünden oldu. On yıldan fazla bir sürede emek verdiğim kaslarım sadece birkaç ay içinde yok oldu.”
Artık aynalara baktığında gördüğü şey yalnızca fiziksel bir değişim değil. “Her ayna, sıfırdan başlamaya zorlanmanın duygusal ve zihinsel bedelini de yansıtıyor” diyor.
Hikâyesini bir şikâyet ya da sempati arayışı olarak değil, hayatın bazen en güçlü insanları bile nasıl kırabileceğini göstermek için paylaşıyor. “Uğruna yıllarca emek verdiğiniz her şeyin bir anda zalimce yok olabileceğini biliyorsunuz. İşte ben tam da bunu yaşıyorum.”