Türkiye İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nun yaptığı araştırma, son iki yılda yoksulluk sınırının yüzde 107 oranında arttığını ortaya koydu. Dört kişilik bir ailenin aylık gıda harcaması 28 bin 412 TL’ye ulaşırken; kira, ulaşım ve diğer zorunlu giderlerle birlikte toplam maliyet 92 bin 547 TL’yi buluyor. Bekar bir çalışanın yaşam maliyeti de 36 bin 984 TL’ye yükseldi.
Bu artış, özellikle sabit gelirli haneler için geçim sıkıntısını belli sınırların ötesine taşıdı. İstanbul, Ankara, İzmir gibi büyük kentlerde kira, ulaşım ve hizmet maliyetleri yüksek gelir eşitsizliğini derinleştirirken; Doğu ve İç Anadolu bölgelerindeki iller ekonomik olarak daha fazla baskı altında. Örneğin Van, Muş, Bitlis ve Hakkari illeri, fert başına en düşük gelirlere sahip iller olarak ön plana çıkıyor.
Yoksulluk oranları açısından İç Anadolu’daki iller de sıkça vurgulanıyor: Kırıkkale, Aksaray, Niğde, Nevşehir ve Kırşehir türü iller, göreli yoksulluk göstergeleri açısından listelerde yüksek oranlarla yer alıyor.
TR82 bölgesindeki Kastamonu, Çankırı, Sinop üçlüsü de “en yoksul iller” arasında klasik olarak zikrediliyor.
Öte yandan, Isparta’nın bu tür yayın ve resmi sıralamalarda “ilk 5 yoksul şehir” arasına girdiğine dair somut bir veri yok. Dolayısıyla Isparta’nın kaçıncı sırada olduğu sorusu, mevcut kaynaklarla yanıtlanamıyor.
Uzmanlar, bu durumun iki şekilde yorumlanabileceğini söylüyor: ya Isparta görece daha iyi bir konumda kalıyor, ya da veri toplama aşamasındaki kısıtlar nedeniyle tam konumu ölçülemedi.
TÜRK‑İŞ, artan yoksulluk riskine karşı asgari ücretin enflasyon ile eş güçlü artırılması, kira ve temel ihtiyaçların denetlenmesi, hedefe yönelik sosyal yardım politikalarının güçlendirilmesi ve bölgeler arası gelir uçurumunun kapatılmasına yönelik politikaların acil olarak devreye sokulması gerektiğini vurguluyor.
